Sihirli bir formül falan vermeyeceğim. Kendimce, bana iyi gelen bir yolu anlatacağım... İnsanın işi kağıtla falan olunca, hele de o proje hayata geçmezse, koca koca kağıt kümeleri elinizde kalıveriyor. Geri dönüşüme atsan, o kadar emek verdiğin işi, hayallerini sokağa atıyormuşsun gibi geliyor... En güzeli, oturuyorsun bir köşeye, önüne alıyorsun o kağıt yığınını didik didik ediyorsun... Harbiden didik didik! Küçük küçük yırtıp, koca bir tencereye suyla beraber basıyorsun. Kaynatıyorsun... Bir gece de o suda bekletiyorsun. Ertesi günü blendera atıp (içine su koymayı unutmayın... bolca koyun. Kağıt suya bayılıyor) hamur haline getiriyorsun. Sonra bir tel süzgeçte bırakıp süzülmesini sağlıyorsun. Mis gibi kağıt hamuru... İçine tutkal... Sonra evdeki tabağı, çanağı streçleyip (isterseniz içine akrilik boya katıp renkli hamur da yapabilirsiniz) bu hamurdan parça parça alıp bastıra bastıra tabağa yayıyorsunuz. sonra unutun. Kuruması uzun sürüyor. kuruduktan sonra kağıttan çanaklarınız, tabaklarınız oluyor. Boyayın, süsleyin... Artık,kötü anıları olan proje değil. O keyif veren acayip bir şey :) Hediye için de uygun. Önceleri hangi proje olduğunu hatırlıyorsunuz ama, yıllar geçince, o da unutuluyor... Negatifi gömmenin daha iyi yolu var mı? :)))
Adını unuttuğum beni üzen senaryonun çay tabağı formuna dönüşmüş hali :)
Bu da sonradan boyanmış bir küçük kase...
İçindekiler ojeyle boyanmış minik taşlar... Sizin negatif duygularla başetmek için gizli bir formülünüz var mı?
gizli değil açık formül :resim ve şarap :)
YanıtlaSiliçten ve hüzünlü bir yazı olmuş.Tabaklar güzel gözüküyor ama tabak olmadan önceki hallerini de görmek isterdim :)