Fügen demiş ki; ortada bir nokta etrafında üç yaprak... Eksik bence... Kalp biçimde üç yaprak olmalıydı tanım. Bir kalp hep boşta kalır diğeri eşleşirken... Hangisinin hangisiyle eş olacağı bilinmez. Dört yapraklı yoncanın bu denli kıymetli olması belki de eşitliği sağladığı içindir...
Fügen pek bir duygusal yazar. Asla benim becerebileceğim tarz değil. Elimden geleni yaptım. Şimdi özüme dönüyorum ve yonca deyince aklıma ilk gelenin, kesinlikle yaprakların sayısı ya da biçimi falan olmadığını itiraf ediyorum. Ben öyle anneannemle dört yapraklı yonca falan aramaya çıkmadım. Küçük bir bahçenin içinde iki ev vardı, biri annenannemin... O bahçede yonca zaten bitiyordu. Ben de onların yanında... Yahu onların tadı inanılmazdır! Ekşi, nefis bir ot! Sonra İkbal teyze ciyaklıyordu "Eşek kafalı yine bitirdi yoncaları!" Ama napiim? Eşekler işini biliyor kardeşim ya... Öyle lezzetliler ki! Eşeklerin akıllı oldukları inatçılıklarından belli. Onlara benzetilmek bozmaz beni. Üstelik şifalı! Araştırın. Mide yanmasına, karaciğer sindirim bozukluklarına, böbrek iltihabı, sarılık, bağırsak kurduna falan da iyi gelirmiş. Çayını tarif ediyorlar. Ben uğraşmam öyle... Al, çıtır çıtır ye! Erik gibi... Müthiş! İri yapraklı olanları tavsiye ederim. Eskinin yonca tadı uğruna saksılarımı istila eden bıdık yapraklı yoncaları sökmeye kıyamıyorum.
Fügencim, kusura bakma senin o güzel yazının üzerine bu biraz -şey- oldu ama... tatsız değil de ekşi diyelim :)
Bir daha dört yapraklı yonca aramaya çıktığında, üç yapraklıların tadına bak. Bana hak vereceksin.
