kuzgunlarım...

Bu kara, gürültücü, akıllı, hınzır yaratıkları seviyorum. Gözümün önünde yeni doğmuş kara bir kedi yavrusunu öldürmeye kalksa bile... Bizimkiler de onların bebeklerine musallat oluyor. sonsuz bir çekişme... Mantar panomda, bir sabah gözümü açtığımda aklıma düşen cümlenin üzerinde muzır bir sırıtışla duruyor işte. Yakışıyor. Cümle şu: "mümkün kıldığınız şeyi yaşarsınız" İyi ki yazmışım. Unuturdum. Kargaya emanet şimdilik. Belki bir gün bir yerde işime yarar...

Panomdaki diğer kuzgunlar ve üstad.

Bugünlerde kendimi kuzgun gibi hissediyorum galiba.

Sabaha karşı ben yatarken, onlar uyanıyor. Sesleri berbat ama, neyse ki çok geveze değiller.