Yazma isteği öyle yoğun ki... bir türlü elim klavyeye değmiyor. Çünkü bitirilmesi gereken işler var...
Bir başlarsam yazmaya yine kapanıp kalacağım. Sanki beynimdeki herşey bir çırpıda dökülecek...
İyice dolsun diye bekliyorum. tası doldurmak gibi değil... Balonu doldurmak gibi...
Dolma sınırı belli değil. Şiştikçe şişiyor. Doldukça daha çok karışıyor...
Patlamasını bekliyorum...
Beyni demlenmeye bırakınca blog da nasibini aldı tabii...
İşin garibi yazmadığım zaman ziyaretçiler artıyor.:))) Neden acaba?
Yakında el işleri bitecek. Küçük, güzel şeyler yapmaya çalışıyorum.
Sonra ... sonrasına sonra bakarız...
yaz dostuuuum...:)) özledik yazılarını...
YanıtlaSilDemlenmek ne müthiş bir fiildir. Hep kadrinin kıymetinin bilinmediğini düşünürüm.
YanıtlaSilnihaventiim... inşallah :)
YanıtlaSilKıymetini "demleyen" bilir Ceksın :)